گریه آمد تا مرا رسوا کند عاشقی را در دلم پیدا کند
گریه آمد تاببیند زخم دل تا گشایش از دل شیدا کند
گریه آمد تا شوم راحت دمی تا که بغض دل مرا احیا کند
گریه آمد تاز سوز هجر یار ابر چشمان مرا دریا کند
گریه آمد تا دهد آرام دل تا زبند غم دلم را وا کند
گریه آمد تا که جشن اشک در دلم برپا کند .....

غم.......................................حاضر!

درد.......................................حاضر! 

دوری.....................................حاضر!

عشق.................................؟؟؟؟؟؟؟

بلندتر می خوانم......عشق................؟؟

باز هم نیامده......

غیبتهایش از حد مجازش دیریست که گذشته

اخراجش می کنم!!!!

با آنکه نمی شود اما زندگی را ادامه می دهم..

مشق هر شبتان همین باشد

"جای عشق برای همیشه خالیست......

چقدر سخته که بغض داشته باشی، اما نخوای کسی بفهمه....

 چقدر سخته که عزیزترین کست که یه عمری باهاش بودی، ازت بخواد فراموشش کنی.......

 چقدر سخته که سالگرد آشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری......

 چقدر سخته که روز تولدت، همه بهت تبریک بگن، جز اونی که فکر می کنی به خاطرش زنده ای......

 چقدر سخته که غرورت رو به خاطر یه نفر بشکنی، بعد بفهمی دوستت نداره.....

چقدر سخته توی چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو به دلت هدیه داد، زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی حس کنی که هنوزم دوستش داری.....

 چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده.....

 چقدر سخته توی خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقت دیدیش هیچ چیز جز سلام نتونی بگی.....

 چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه، اما مجبور باشی بخندی بزنی تا نفهمه هنوز دوستش داری .......

 چقدر سخته به چشمای کسی نگاه کنی، اونو توی وجودت بزاری، باهاش زندگی کنی، ولی اون هیچ وقت معنی نگاهت رو نفهمه .......

چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی واون وقت آروم زیر لب بگی گل من باغچه ی نو مبارک ........